نقش خلیج فارس در نجات آینده هوش مصنوعی

گرسنگی سیری‌ناپذیر هوش مصنوعی؛ چرا آمریکا برای «انرژی» به خلیج فارس پناه برده است

دوران اتکای صرف هوش مصنوعی به تراشه‌های پیشرفته به پایان رسیده است. زیرساخت واقعی و حیاتی این فناوری اکنون «انرژی» است؛ انرژی عظیمی که باید شبانه‌روز، شبکه‌ای گسترده از دیتاسنترهای غول‌پیکر را در سراسر جهان تغذیه کند.

بحران انرژی در سیلیکون‌ولی

این یک بحران در حال ظهور است. طبق گزارش وزارت انرژی آمریکا، مصرف برق مراکز داده در این کشور (در سال ۲۰۲۳) به حدود ۱۷۶ تراوات ساعت رسیده است. این رقم، معادل ۴.۴ درصد از کل مصرف برق ملی و تقریباً دو برابر میزان مصرف در سال ۲۰۱۴ است.

پیش‌بینی‌ها حتی نگران‌کننده‌ترند و نشان می‌دهajú که این سهم تا سال ۲۰۳۰ ممکن است به ۹ درصد از کل برق ایالات متحده نیز برسد.

چشم واشنگتن به شریک جدید انرژی: خلیج فارس

ایالات متحده اکنون با یک چالش دوگانه روبه‌روست: از یک سو، ظرفیت داخلی برای ساخت دیتاسنترهای جدید با محدودیت مواجه است و از سوی دیگر، هزینه بالای برق و زمین‌های صنعتی، پروژه‌ها را غیراقتصادی می‌کند.

به همین دلیل، نگاه واشنگتن به سمت خلیج فارس معطوف شده است؛ منطقه‌ای که هر سه فاکتور حیاتی را همزمان در اختیار دارد:

برق ارزان

زمین فراوان

سرمایه هنگفت صندوق‌های ثروت حاکمیتی

رقابت با چین بر سر زیرساخت

این تغییر رویکرد صرفاً در حد ایده نیست. سفر اخیر دونالد ترامپ به عربستان و امضای چندین توافق‌نامه بزرگ با ریاض و امارات متحده عربی، نشانه‌ای آشکار از این استراتژی جدید است. بر اساس این توافق‌ها، قرار است این کشورها در ساخت مراکز داده، هم در خلیج فارس و هم در خاک آمریکا، سرمایه‌گذاری‌های کلانی انجام دهند.

در حالی که چین با حمایت همه‌جانبه دولتی در حال توسعه سریع زیرساخت‌های هوش مصنوعی خود است، آمریکا به دنبال مدلی از همکاری منطقه‌ای است تا برتری فناورانه خود را حفظ کند.

تغییر نظم نبرد: از تراشه به انرژی

به نظر می‌رسد نبرد آینده در حوزه هوش مصنوعی، دیگر فقط بر سر نرم‌افزار و طراحی تراشه نیست، بلکه در میدان انرژی و زیرساخت رقم خواهد خورد؛ میدانی که در آن، کشورهای خلیج فارس در حال تبدیل شدن به یکی از تعیین‌کننده‌ترین بازیگران جهانی هستند.