انقلابی در طراحی: Material Design گوگل به پویایی بی‌سابقه دست یافت

گوگل با کیت طراحی جدید Material Design به اوج پویایی می‌رسد

از نسل Z گرفته تا نسل X، همه به دنبال رابط‌های کاربری پربارتر و گویاتر هستند. گوگل با زبان طراحی به‌روز شده خود، دقیقاً همان چیزی را به مردم ارائه می‌دهد که می‌خواهند.

بیش از یک دهه پس از آنکه گوگل برای اولین بار نظریه یکپارچه بزرگ خود در مورد طراحی – Material Design – را اعلام کرد، اکنون سومین بازنگری عمده خود را در این سیستم معرفی می‌کند.

این نسخه که Material 3 Expressive نامیده می‌شود، به گفته خود شرکت، “پژوهش‌شده‌ترین به‌روزرسانی” آن‌ها تا به امروز است و قول می‌دهد به مردم کمک کند تا سریع‌تر از قبل آنچه را که در صفحه به دنبالش هستند، پیدا کنند. اما این در عین حال، پویاترین سیستم طراحی این شرکت تا به امروز نیز هست. مطمئناً هنوز طراحی‌های مینیمالیستی و آرام را ممکن می‌سازد، اما در عین حال رنگ‌های جسورانه‌تر، انیمیشن‌های سرزنده‌تر و رویکردهای آشکارتر به رابط کاربری را در بر می‌گیرد. تقریباً هر جزء، از جمله نوک حروف فونت پیش‌فرض جدید گوگل، Google Sans Flex Rounded، که پایانه‌های تیز حروف را با نوک‌های نرم جایگزین می‌کند، گردتر شده است.

اما عمدتاً، گوگل از “بیشتر”ِ هر چیزی برای برجسته کردن کنتراست، مانند کنتراست بین سرصفحه‌ها و متن اصلی، استفاده می‌کند. اشکال دکمه‌ها اکنون می‌توانند از قرص‌های غول‌پیکر گرفته تا ستاره‌ها متغیر باشند. انیمیشن‌های پرانرژی‌تر، واژه‌های قدیمی و محبوب دنیای فناوری، “شادی” و “لذت” را با کمی جهش بیشتر در سراسر رابط کاربری زنده می‌کنند. و عناصر UI روی صفحه نمایش شما اغلب به عناصر دیگر واکنش نشان می‌دهند – یک شماره تلفن را شماره‌گیری کنید، و هر رقمی که فشار می‌دهید، بقیه ارقام را مانند نوار حباب کارتونی به کنار می‌راند.

ونسا چو، معاون طراحی گوگل، می‌گوید: «این نوعی تکامل بعدی است. این طراحی با روح است. منظورم این است که [هنوز] با هدفی عمیق هدایت می‌شود… اما از نظر احساسی نیز با شما ارتباط برقرار می‌کند.»

تاریخچه Material Design

Material Design بیش از یک دهه پیش متولد شد، زمانی که طراحان گوگل یک استعاره اساسی را برای مدون کردن رویکرد پراکنده آن به طراحی توسعه دادند. Material Design که از نور و کاغذ الهام گرفته بود، مانند یک تکه کاغذ شگفت‌انگیز و کشسان بود که می‌توانست برای انجام هر کاری تغییر شکل دهد و حس فیزیک لمسی را به جستجو، اندروید و سایر خدمات گوگل آورد.

در سال‌های پس از آن، Material Design از ریشه‌های بلندپروازانه خود منحرف شد. تصور می‌شد که در نهایت از صفحه‌های نمایش خارج شده و به رابط زندگی ما تبدیل شود – چه رابط کاربری بهتری برای اینترنت اشیا از ماده‌ای واقعی که در مقابل شما تغییر شکل می‌دهد؟ Material Design برای مسیری به سوی آن زیرساخت هوشمند ساخته شده بود که در دهه 2010 بسیار اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید.

اما یک دهه بعد، جهان آنطور پیش نرفت. در عوض، بیشتر چیزها احمقانه باقی ماندند در حالی که ما عمیق‌تر و عمیق‌تر در تلفن‌های خود فرو رفتیم. مینیمالیسم بی‌روح که نسخه اول Material Design آن را تجلیل می‌کرد، در هجوم پیکسلی TikTok و دیگر پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی محو شد. ایموجی‌های سال 2014 در مقایسه با تقریباً هر چیزی در اینستاگرام، جایی که حتی شخصیت‌های هوش مصنوعی نیز در تلاش برای بهترین دوست من شدن هستند، عجیب به نظر می‌رسند.

بنابراین در سال 2021، Material Design تغییر جهت داد. بیشتر به شخصی‌سازی مربوط شد – به تلفن شما اجازه می‌داد تا یک پالت رنگی و فونت‌هایی داشته باشد که بیشتر منعکس کننده شما باشند.

و حالا؟ Material Design بیشتر به سمت پویایی گرایش پیدا کرده است، با یک رویکرد آشکار به طراحی که مایل است به عنوان یک لحظه جشن به خود جلب توجه کند، نه اینکه در پس زمینه محو شود.

میندی بروکس، معاون بخش محصول و تجربه کاربری پلتفرم اندروید، می‌گوید: «ما در دوران بیان هستیم… به TikTok و هر چیزی که در آن هستید فکر کنید. بنابراین این سیستم طراحی به ما اجازه می‌دهد، حتی به عنوان توسعه‌دهندگان و سازندگان آن، آنچه را که می‌خواهیم در محصول بیان کنیم.»

آزمایش و تجلی

در سراسر محصولات گوگل، این استانداردهای طراحی جدید به روش‌های مختلفی به کار گرفته می‌شوند. در اندروید، این بدان معناست که ما برنامه‌ها را در طیف وسیع‌تری از فونت‌ها می‌بینیم (که همزمان بر بیان و سلسله مراتب اطلاعات تاکید می‌کند)، در حالی که برنامه‌هایی مانند Photos به حال و هوای کارت‌های قابل ساخت Canva که امروزه در iOS می‌بینیم، گرایش پیدا می‌کنند. در Wear OS، رنگ‌های تلفن شما می‌توانند روی مچ دست شما منعکس شوند، و دکمه‌ها اکنون از طریق یک پیوند دوست‌داشتنی بین دستگاه و رابط کاربری، تماماً در انحنای نمایشگر قرار می‌گیرند.

اما آنچه تیم طراحی گوگل بیشتر می‌خواهد بر آن تاکید کند این است که Material 3 Expressive فقط ظاهر نیست، بلکه محتوا نیز دارد. آن‌ها با 46 مطالعه که صدها طرح را در بین بیش از 18000 شرکت‌کننده آزمایش کردند، دریافتند که جنبه پویای سیستم Material Design در همه گروه‌های سنی ترجیح داده می‌شود، اگرچه به ویژه توسط نسل Z که 87 درصد اوقات صفحه‌های پویاتر را ترجیح می‌دادند.

این تیم همچنین دریافت که Material 3 Expressive سریع‌تر قابل پیمایش است. برخی از اقدامات تا چهار برابر سریع‌تر از قبل شناسایی شدند. و در حالی که افراد مسن معمولاً در یافتن دکمه‌های خاص روی صفحه کندتر هستند، دکمه‌های بزرگتر در Material 3 Expressive برای همه سریع‌تر پیدا شدند – و شکاف سنی را از بین بردند. گوگل ادعا می‌کند که افراد مسن می‌توانند از این سیستم طراحی با همان سرعت جوانان استفاده کنند. (و چه کسی فکر می‌کرد که یک دکمه بزرگ قرمز “ارسال” راحت‌تر از آن هواپیمای کاغذی کوچک قدیمی در گوشه دیده شود؟)

به عنوان یک راه حل طراحی، استدلال با داده‌های معتبر خود گوگل یا لذت آوردن رنگ و حرکت بیشتر به ترکیب دشوار است. اما من بیشتر به Material 3 Expression به خاطر آنچه در مورد این دوران طراحی آشکار می‌کند، علاقه‌مندم.

در پانزده سال گذشته، مینیمالیسم همه چیز را فرا گرفته است، از برندسازی‌های ملایم گرفته تا رابط کاربری (دنیای طراحی داخلی علی‌رغم اینکه مدتی است در مورد این ایده مردد بوده است). اما بیان جشن‌گونه قبلاً وجود داشت! انیمیشن‌هایی مانند جلوه “غول چراغ جادو” اپل – که برنامه‌ها را مانند یک غول در چراغ جادو به نوار وظیفه شما کوچک می‌کرد – قبل از اینکه مینیمالیسم بر فناوری غلبه کند، حس بازیگوشی را به نمایش می‌گذاشتند. آن‌ها در سال 2004، در دوران خوش‌بینانه‌تری در دنیای فناوری، درست در کنار iMac‌های آبی Bondi با دستگیره، اختراع شدند. این امید دنیایی بود که پس از سال 2000 به پایان نرسید.

اکنون، بحث‌های مربوط به زمان استفاده از صفحه نمایش توسط صفحه “برای شما” و “همه‌چیزِ هوش مصنوعی” از بین رفته است، در حالی که “Grazas” و “Manischewitzes” دنیای ما کمی به حال و هوای غیرمتعارف نسبت به ظرافت سوئیسی اولویت می‌دهند. ما دوباره در دوران بیانگرایی هستیم.